Navelbreuk
Als dierenarts krijg ik de meest uiteenlopende vragen op verjaardagen en feestjes voorgelegd. Zo ook over Bandit, een kruising reutje. Ik had hem nog niet in levende lijve mogen bewonderen, maar op de foto die een vriendin van mij bij zich had, zag hij er geweldig uit. Ze vertelde dat hij meeging naar haar werk, een advocatenkantoor. Vijf collega’s konden dat wel waarderen, maar haar zesde collega werd ineens een stuk minder blij toen Bandit zijn kamer uit koos om aan de vloerbedekking te knagen. Dat zou Bandit vast nog wel afleren. Er was wel wat anders wat haar zorgen baarde. De pup had een navelbreuk. Ze had tegenstrijdige adviezen gekregen of dit nou wel of niet geopereerd moest worden. Via een foto was dit niet te beoordelen, dus spraken we af dat ik Bandit zou zien.
Navelbreuken komen vaak voor bij honden en hebben een forse mate van erfelijkheid. De buikwand sluit voor de geboorte niet helemaal. Hierdoor komt buikvet via de navelopening als een onderhuidse bobbel naar buiten. Dit is te zien en te voelen. Bij een grote navelbreuk bestaat het risico dat een orgaan, vaak de darm, door de opening beweegt en klem komt te zitten. Dit is een levensbedreigend spoedgeval. Een dierenarts kan het beste beoordelen of en op welke leeftijd geopereerd moet worden om een darm-inklemming te voorkomen.
Bandit bleek een grote navelbreuk te hebben. Ik adviseerde Bandit dan ook te laten opereren. Zij wilde dit graag in onze kliniek laten gebeuren. Vorige week was het zover. Haar advocaat collega’s waren ’s ochtends nog begonnen over aankoopgarantie, aansprakelijkheid en andere juridische zaken, maar wij hebben ons die ochtend alleen over Bandit zelf ontfermd. Zoals veel pups kwispelde hij alweer snel na de operatie. Hij is goed hersteld. En terug op kantoor wachtte hem ook van de “zesde collega” een groot lekker bot.
Heeft u over dit of andere onderwerpen vragen, benader ons gerust.
Het team van Dierenkliniek de Paltrok